"Η Ιστορία του Σχολείου του Τρικώμου μετά την Τουρκοκρατία"

Το 2005 η κυρία Γούση Κυριακή, η οποία φοιτούσε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης επέλεξε ως θέμα της διπλωματικής της εργασίας για το μάθημα "Ιστορία και Κοινωνία" το εξής: 

"Η Παιδεία στην περιφέρεια Γρεβενών κατά την ύστερη Τουρκοκρατία (1830-1912)". Από την εργασία της δεν θα μπορούσε να λείπει και το χωριό μας. Συγκεκριμένα αναφέρεται :

Στα χρόνια της τουρκοκρατίας λειτουργούσε Σχολείο στο Ζάλοβο και ήταν, όπως αναφέρεται, αναπόσπαστο κομμάτι της εκκλησίας.

Σύμφωνα με την έρευνα του «Φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου του εν Κωνσταντινουπόλει Ηπειρωτικού», κατά το σχολικό έτος 1873-1874 λειτουργούσε στο Ζάλοβο Κοινό Σχολείο όπου δίδασκε 1 δάσκαλος, φοιτούσαν 30 μαθητές και η ετήσια δαπάνη συντήρησης ανερχόταν στα 1000 γρόσια.

Οι χάρτες των σχολείων των αρχών του 20^ου αιώνα μνημονεύουν τη λειτουργία σχολείου στο χωριό με αριθμό μικρότερο των 50 μαθητών. Στο Ζάλοβο κατά το σχολικό έτος 1901-1902 σύμφωνα με την έκθεση του Προξενείου Ελασσόνας λειτουργούσε Αστική Σχολή, όπου φοιτούσαν συνολικά 50 μαθητές και δίδασκε ένας δάσκαλος.

Γνωρίζουμε ότι πριν την απελευθέρωση (1912) δίδαξαν στο χωριό οι :

Ευθύμιος Γρηγορίου από το Λούντζι για 2 χρόνια (1906-1907, 1907-1908) και ο Στέργιος Βήλας από το Μέτσοβο για δύο χρόνια.

Μετά την απελευθέρωση κατά την απογραφή των σχολείων που έγινε για το σχολικό έτος 1912-1913 σημειώνεται ότι το Ζάλοβο λειτουργούσε Μικτό Αστικό Σχολείο 6 τάξεων και 1 προκαταρκτικής , όπου φοιτούσαν συνολικά 101 μαθητές. Ειδικότερα φοιτούσαν στην προκαταρκτική 45, στην Α’ 14, στην Β’ 12, στην Γ’ 12, στην Δ’ 8, στην Ε’ 6 και στην ΣΤ’ 4 μαθητές. Τη χρονιά εκείνη υπηρετούσε ως δάσκαλος στο χωριό ο Πέτρος Οικονομίδης, 22 ετών, που καταγόταν από τα Γιάννενα, είχε 3 χρόνια προϋπηρεσία, ήταν απόφοιτος της Ζωσιμαίας Σχολής Ιωαννίνων, έναντι μισθού 4 λιρών μαζί με τη χορήγηση οικήματος για τη διαμονή του καθώς και απαραίτητα τρόφιμα για τη συντήρησή του. Επίσης υπηρετούσε την ίδια χρονιά ο Σπυρίδων Γεωργιάδης 23 ετών που καταγόταν από το Δραγούμι Ιωαννίνων, απόφοιτος της Ιερατικής Σχολής (Α’ Γυμνασίου) Ιωαννίνων, έναντι ετήσιου μισθού 22 λιρών συν το οίκημα για τη διαμονή του καθώς και τα απαραίτητα τρόφιμα.

Επιπλέον οι Ζαλοβίτες που είχαν μεταναστεύσει στην Αμερική είχαν ιδρύσει Φιλεκπαιδευτική Αδελφότητα, η περιουσία της οποίας το 1914 ανέρχονταν στις 200 λίρες. Η Αδελφότητα ανάμεσα σε άλλα φρόντισε και για την ανέγερση διδακτηρίου στο χωριό.

Το σχολείο αναφέρεται ότι είχε, εκτός από το δίσκο της εκκλησίας και τη συνεισφορά των κατοίκων, κάποιους πάγιους πόρους προερχόμενους από την είσπραξη ενός αμπελιού, ενός στρέμματος και ενός ομολόγου 150 λιρών τα οποία ανήκαν στην εκκλησία.

Ευχαριστούμε την κυρία Γούση Κυριακή για τις χρήσιμες πληροφορίες που μας έδωσε σχετικά με την ιστορία του σχολείου του χωριού μας.