Όπως όλοι γνωρίζουμε το Ζιάνι ήταν ένας αρχαίος οικισμός που διαλύθηκε γύρω στο 1700.Συγκεκριμένα ήταν τοποθετημένος κάτω από τον ομώνυμο πέτρινο λόφο, που σήμερα καλούμε "πέτρα του Ζιάν". Σήμερα οι βοσκοί αποκάλουν τους μεγάλους βράχους που δεσπόζουν Τζάν ή Ζαν. Η παράδοση αναφέρει πως κάποτε (πιθανόν αρχές 1700) οι Ζιανιώτες δολοφόνησαν την ημέρα του Πάσχα, τους Τούρκους φοροεισπράκτορες που προηγουμένως ατίμασαν την κόρη του παπά του χωριού. Οι Τούρκοι λοιπόν πήραν εκδίκηση και κατέστρεψαν τα πάντα εκεί. Οι κάτοικοι φυγαδεύτηκαν στη Λάμια και Πελοπόννησο. Όσοι επέστρεψαν μετοίκησαν στο Ζάλοβο και πούλησαν όλα τους τα κτήματα στους Μοναχιτάδες. Ο ναός του χωριού ήταν αφιερωμένος στον Αγ. Ιωάννη και η ύδρευση του χωριού γίνονταν από την πηγή του Στόγκου, από την οποία πίνουμε στα σπίτια μας στο χωριό μέχρι και σήμερα νερό!
Σήμερα, εκεί αν βρεθεί κάποιος θα βρει άπειρες πέτρες και πολλές κεραμίδες διάσπαρτες στους αγρούς δείγμα της σπουδαίας τέχνης που είχε το χωριό αυτό στην κεραμική. Αυτή είναι λίγη από την μακραίωνη ιστορία του χωριού αυτού...
Σας παρουσιάζω μερικές εικόνες από τον περίπατο μου εκεί. Αξίζει να σημειωθεί πως το υψόμετρο στην κορυφή του λόφου είναι 1190 μ. και η θέα πανοραμική προς όλες τις κατευθύνσεις. Η ανάβαση είναι λίγο κουραστική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου