"Μασλάτι Νο11. Τα πιταλουμένα μπλάρια", του Ζτάλιου Χρήστου

Μασλάτι Νο 11. Τα πιταλουμένα μπλάρια.

(Μνήμες από Ζάλοβο)

       Πασκαλιά στου χουριό κι μαζώχκι πουλύς κόσμους απ’ τς πόλεις, γιά να γιουρτάσ’αυτές τς’ χρουνιάρις μέρις. Η πασκαλιά φέτου έπιφτι τουν Μάη ,ου κιρός πουλύ καλός κι όταν δεν είχι ακκλησιά όλ’ έφκιαναν βόλτις τριούρ απ’ του χουριό μέσ’ στά πρασνάδια κι τα λουλούδια,κι πλιότιρου πάϊναν στού ξουκκλήσ’ τ’ Αη Θανάσ’ που είχι κι βρύσ’.
     Δυό σπουδαγμέν’ ξικόπκαν απ’ τς αλνούς κι πήγαν κατά τ’ βρύσ’να πιούν νιρό κι νά πούν τα θκάτς.

       Μάλιστα ήταν κι συμμαθητές στου Δημοτικό σκουλειό κι είχαν να δουκ(ι)θούν πουλλά απ΄τ’ ζουή τς παλιά στου χουριό. Αφού ήπιαν νιρό συνέχ(ι)ζαν να λέν για τα παλιακά. Ικείν ν ώρα φάνκει νάρχιτι πέρα απ΄τ΄αυγότουπου ου Μήτσιους μι τα μπλάρια που ήταν κι αυτός συμμαθητής μ’αφνούς τς δυό,μόγκι πού ήταν ντ'βάρ στα γράμματα κι απόμκει στου χουριό να βουσκάει γίδια, ινώ οι άλλ΄δυό ήταν γραμματζμέν, oυ ένας γιατρός κι ου άλλους δικηγόρους κι μάλιστα στ’ Σαλουνίκ(η).
        -Ρε συ! Ο Μήτσος δεν είναι αυτός με τα μουλάρια που κατεβαίνει;Λέει ου ένας.
     -Ναί ρέ ο Μήτσος είναι! Κάτσε θά σπάσουμε πλάκα τώρα. Λέει ου άλλους.
     Μόλις ζιούγουσι στ’ βρύσ’ ου Μήτσιους, τούν λέει ου ένας απ΄ αφνούς.
     -Γειά σου Μήτσο λεβεντιά !!!
     -Βρε βρε! Καλώς τα πιδιά,χρόνια πουλλά κι καλά!Τι φκιάντι; Ήρθιτι για τν Πασκαλιά; Του δουκιέστι κάπου –κάπου του χουριό γλέπου!
    -Ε! Βέβαια ρε Μήτσο,ξεχνιέται το χωριό και τα ωραία του. Εσύ πως τα πάς;
    -Ε ! Πως να πάει ιδώϊα στου χουριό,γίδια, πρόβατα, μπλάρια, αρνίτια, μάλλ χουζμέτια! Ιγώ δεν τα κατάφιρα σαν κι σας να σπουδάξου,γιατί ήμαν Βόϊδ στου σκουλειό, ινώ ισείς γίνκιτι μιγάλ’ κι τρανοί έ!

      -Ε ! Δεν πειράζει μωρέ Μήτσο όλες οι δουλειές είναι καλές. Αλήθεια, ποτίζεις καθόλου τα μουλάρια σ’αυτήν την βρύση;
     -Ναί ,όποτι πιρνώ απ’ ιδώ κι διψούν τα πουτίζου.
     -Μήτσο ξέρεις ότι το νερό της βρύσης εδώ έχει σίδηρο; Είπι με ύφος ου σπουδαγμένους.
     -Αμ τι δεν ξέρου! Τώραϊα του ξέρου ιγώ, ιδώ κι τόσα χρόνια του ξέρου!
     Οι άλλ’ δυό που ήθιλναν να κάν’ τς έξυπν’ξαφνιάσκαν κι τουν ξαναρουτούν .
     -Δηλαδή θέλεις να μάς πείς ότι έχεις υπ’ όψιν σου πως το νερό αυτό περιέχει σίδηρο;
      -Ναί βρε Χριστιανέ μ’ σι λέου! Να τήρα τα μπλάρια! Διψασμένα έρχουντι πιταλουμένα φέβγν!Είπι ου Μήτσιους κι κίντσι νά φύγ(ει).
       Απόμκαν ουδεέτς οι σπουδαγμέν’.

Χρήστος Ζτάλιος