"Το Συνάχι, Μασλάτια Νο5, του Ζτάλιου Χρήστου"

                                                      ΤΡΙΚΩΜΟ (ΖΑΛΟΒΟ) ΓΡΕΒΕΝΩΝ
                                                                 Ζαλοβίτικα μασλάτια
                                                                 (Μνήμες από Ζάλοβο)
                                                                     Νο. 5 Τό Συνάχι
    H Λένου ήταν παντριμέν' πέντι χρόνια μι τουν Μ'χάλ, κi χαήρ δεν έγλιπι. Ου Μ'χάλτς δεν ήταν απ΄τς καλοί τς νοικουκύρδις, του μυαλό τ΄ τούχι στου μισοχώρ, στου καφινείου,κι τραβούσι κι καμμιά ρακή παραπάν.
    Δικαπέντι μέρις τουν παρακαλούσι η κάψου Λένου.
   -Άϊντι ρα Μ'χάλ!!! Φόρτουσι δυό τσιουβάλια στάρ, στου Μπλάρ κι σύρι στουν Γιώργ(η) τουν Μυλουνά να μας φκιάσ' μιά γκίδα αλεύρ,θάρρουμ φτιάνουμι κάνα ψουμί, καμμιά πίττα, τίπουτα πέτουρα, κι ότ΄άλλου μας χράζιτι.
   -Φέγα σιαπέρα μα!!!! Έχου δλειά στου καφινείου!! Άμα θέλτς φόρτουσέ τα κι σύρτα ισύ.
   Τουν παρακαλούσι αράδα η κάψου Λένου, αλλά ου Μ'χάλτς τούν χαβά τ· που τουν έβρισκις που τουν έχανις στου μισουχώρ, κι στου καφινείου. Είδι κι απόειδι η Χριστιανή, ότι ου Μχάλτς δεν είχι σκουπό να τς φτιάσ' αυτό του χουζμέτ, κι απουφάσισι να σκουλάσ' τ΄δλειά μαναχή τς. Κι έτσ' μιά χαραή λέι στουν Μ'χάλ.
   -Άϊντι ρα Μ'χάλ!! Αφού δέν έχ(ει)ς σκουπό να πας ισύ, βόθεια τουλάχιστον να φουρτώσουμι του Μπλάρ,κι να παένου ιγώ στουν Μύλου,ν' αλλέσου του στάρ.
   Ου Μ'χάλτς τ΄βόηθσι κι φόρτουσαν στου Μπλάρ δυό σακκιά σταρ, αλλά φοβούνταν όμους,να τν αφήκ(ει) να πάει μαναχή τς στουν Γιώργ(η) τουν Μυλουνά. Ου Γιώρτς ήταν Μουρντάρς κι η Λένου ήταν καλουφτιαγμέν(η) κι όμουρφ(η) γναίκα· αλλά δεν ήθιλνι κιόλας να χάσ(ει) του μισοχώρ κι του καφινείου, κι σκέφκι να τν ουρμνέψ.
   -Άϊντι μα Λένου σύρι!!! Αλλά τήρα νάχ(ει)ς τα μάτια ς τέσσιρα,γιατί ου Γιώρτς είνι Μουρντάρς, κι τς γναίκις τς κρατάει τιλιφταίις, κι τς αρίχνιτι, κι άμα τα καταφέρ(ει) τς φκιάν(ει) κι τού ζαράλ.
   -Αυτά π΄λες ισύ είνι χαζαμάρις!!! Είπι η Λένου κι κίντσι γιά του μύλου.
   Έφτασι η Λένου στουν μύλου,έκατσι σι μιά γουνιά κι πιρίμινι ν΄αράδα τς. Άντρις πάειναν κ΄ έρχουνταν, άλειθαν κι έφυβγαν, μόγκι η αράδα τς Λένους δέν έρχουνταν, κ΄ ή Λένου ανησύχσι. Όταν σκόλασαν όλ(οι) κ΄ έμειναν μαναχοί τς, ου Γιώρτς τν κόντιψι κι τν ρώτσι.
  -Τι είνι μα Λένου!!! Σάν φουβισμέν' σι γλέπου!!! Γιατί μά;
  -Να ου Μ'χάλτς μ΄είπι, ότι τς γναίκις τς κρατάς τιλιφταίις ,κι τς αρίχνισι κιόλας!!!!
   Ού Γιώρτς αφού τ΄πλησίασι κι τ΄μύρσι,ν' είπι.
   -Ναί!! Αλλά ιγώ πρώτα τς ψυχουλουγώ!!! Κι τς μυρίζου γιά να ιδώ αν θέλν!!!! Νά ισένα σι μύρτσα τώραϊα, κι δεν θέλτς!!!  Μι  του ζόρ' γένιτι αυτή η δλειά κάψου Λένου; Δεν γένιτι!!!
   Άλεισαν του στάρ,φόρτωσαν τ αλεύρ στου Μπλάρ κι η Λένου γύρτσει στου σπίτι τς. Δέν πέρασαν πουλλές μέρις, κι ξανά η Λένου στουν μύλου ν΄αλλέσ στάρ. Πιρίμινι μέχρι να ρθεί η αράδα τς, κι αφού έφυγαν όλ(οι), τότι τν κόντιψι ου Γιώρτς, έσκυψι τ΄μύρσι κι τν είπι.
   -Ά....μα Λένου!!!! Σήμιρα γλέπου του χαλέβ η ψ'χούλα σ΄!!!!.
    Κι εκείν' τουν απάντσι.
   -Αχ!! Γιώργ(η) μ ιγώ κι ν άλλ τ΄βουλά του χάλιβα,αλλά τότι μι φαίνιτι ήσαν σναχουμένους, κι δεν μι μύρτσις καλά!!!
    Απόμκει ουδεέτς ου Γιώρτς.
                                                                Χρήστος Ζτάλιος