Παροιμίες - Γνωμικά από το Ζάλοβο, γράφει ο Ζτάλιος Χρήστος.

ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ - ΓΝΩΜΙΚΑ ΑΠΟ ΤΡΙΚΩΜΟ (ΖΑΛΟΒΟ) ΚΑΙ ΤΗΣ  ΕΥΡΥΤΕΡΗΣ  ΠΕΡΙΟΧΗΣ.

                                                                                                (Μνήμες από Ζάλοβο)

Όποιος γνωρίζει κάτι παραπάνω μπορεί υπό μορφή σχολίων νa τo προσθέσει, ούτως ώστε νa εμπλουτισθεί τo παρόν κείμενο.

Μισιακό γουμάρ του τρώει ου λύκους.

Γιά να φέξ κι να ιδούμι τίνους μάννα κουλιουμπούμι.

Άλλα λέει η θειά κι άλλα ακούν τ΄αυτιά.

Μάρτς γδάρτς κι κακός παλουκουκάφτς.

Άπού μκρό κι από τρελλό μαθαίντς ν΄αλήτια.

Γάμους χωρίς σφαχτά δεν γένιτι.

Μιγάλ χαψιά φάϊ, μιγάλ κουβέντα μη λές.

Γινάρ πιν του κρασί, του θερστή του ξύδ.

Αλλού τα κακαρίσματα κι αλλού γιννούν οι κότις.

Όπ΄ακούς πουλλά κιράσια πάρει κι μκρό καλάθ.

Αγάλια αγάλια γένιτι η αγουρίδα μέλ.

Απόξου κούκλα κι απού μέσα πανούκλα.

Ανάποδους χρόνους δικατρείς μήνις.

Ακόμα δεν τουν είδαμι, Γιάνν τουν είπαμι.

Αν έχ'ς τύχη διάβινι κι ριζικό πιρπάτα.

Αν είσι κι παπάς μι ν΄αράδας θα πας.

Ανεμουμαζώματα, ανεμουσκουρπίσματα.

Απόμκει στα κρύα τ΄ λουτρού.

Βάστα μι να σι βαστώ, ν΄ανιβούμι στου βουνό.

Β'νό μι β'νό δέν σμίγ(ει).

Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχ(ει) κι κόκκαλα τσακίζ.

Μαθμένα τα βουνά απ΄τα χιόνια.

Μουνό δεν φτάν, διπλό περσεύει.

Του πουλύ του κυραλέησον του βαριέτι κι ου Παπάς.

Στ΄βράς κουλνάει του σίδηρου.

Του γινάτ βγάν μάτ.

Γιάντς πήγι, Γιάντς ήρθει.

Ου λύκους σν αντάρα χαίριτι.

Άπ΄τα σιγανά πουτάμια να φουβάσι.

Η φτώχεια θέλ καλουπέρασ'.

Μάτια που δεν γλέπουνται αγλήγουρα λησμουνιούνται.

Γιάντς πιν Γιάντς κιρνάει.

Δούλεψι να φάς κι κρύψει να χεις.

Η δλειά ντροπή δεν έχ(ει).

Τρελλός παπάς τουν βάφτσι.

Η φθήνεια τρώει τουν παρά.

Κάμει του καλό κι ρίξτου στού γιαλό.

Κάλλιο πέντι κι στου χέρι παρά δέκα κι καρτέρει.

Η καλή μέρα απ΄τ΄χαραή φαίνιτι.

Κάθι αμπόδιου σι καλό.

Καθαρός ουρανός αστραπές δε φουβάτι.

Κινούργιο κόσκ'νου κι που να σι κριμάσου.

Κι του σκλί χορτάτου κι η πίττα ολόκληρ' δε γένιτι.

Μκρός διάουλους τρανά τσαρούχια.

Κουντή η νύφ, να κι ου μέτρους.

Σπίτ χωρίς Γιάν προυκουπή δεν κάμ.

Τι είχεις Γιάν, οτ είχα πάντα.

Μι τα λόϊα χτίζου ανώϊα κι κατώϊα

Όπ΄γάμους κι χαρά, η Βασίλου πρώτ.

Γειά σου Γιάν, κ'κιά σπέρνου.

Μάθι τέχνη κι άστην κι άμα π'νάσεις πιάστην.

Μάζουνι κι ας είνι ρώγις.

Να σι πεί ου παπάς στου φτι.

Όπους στρώς θα κοιμθείς.

Ου καλός ου φίλους σν ανάγκ(η) φαίνιτι.

Ούτι στουν παπά να μη του πείς.

Όποιους βιάζιτι σκουντάφτ.

Ότ΄βρέξ ας κατεβάς.

Όσα ξέρ ου νοικοκύρτς δεν τα ξερ ου μουσαφίρτς.

Παπούτσ' απ΄τουν τόπους κι ας είνι μπαλουμένου.

Όποιους ανακατώνιτι μι τα πίτυρα τουν τρών οι κότις.

Κάλλιου γαϊδουρόδινι, παρά γαϊδουρουγύριβι.

Του καλό του παλληκάρ ξέρ' κ' άλλου μουνουπάτ.

Απόξου απ΄του χουρό πουλλά τραγούδια λέν'.

Η ομόνοια κρατάει σπίτ, η διχόνια του χαλνάει.

Τ΄αγώι ξυπνάει τουν αγουγιάτ.

Βάρισι φίτσιου.

Όπ'  λαλλούν πουλλά κουκόρια αργάει να ξημιρώσ'.

Ου λόγους σου μι χόρτασι, κι του ψωμί σου φάτου.

Θα πούμι τού ψουμί ψουμάκ(ι).

Άμα βρείς φαί φάι, άμα βρείς ξύλου φέγα.

Ου νηστ'κός καρβέλια ουνειρεύιτι.

Πουλλές μαμμές στραβό πιδί.

πέσι πίττα να σι φάου.

Όποιους δεν θέλ να ζ'μώσ, δέκα μέρις κουσκ'νίζ.

Άμα καείς απού φωτιά φ'σάς κι στου γιαούρτ.

Που πας ξ'πόλτους στ΄αγκάθια.

Γυρεύει ψύλλ στ΄άχυρα.

Ζήσι Μάη μ΄ να φάς τριφύλ.

Η γριά κότα έχ'ει τού ζμί.

Όποιους έχ(ει ) τα γέννεια έχ(ει) κι τα χτένια.

Τ΄ βγήκι ου κούκους αηδόν.

Όποιους δεν εχει μυαλό έχει πουδάρια.

Εμ μαλλάτα εμ γαλάτα εμ τ' αρνιά θηλκά.

Άπιαστα πλιά, χίλια στουν παρά.

Στου κ'φού την πόρτα όσου θέλεις βρόντα.

Τράνιψι του γουμάρ μίκρινι του σαμάρ.

Νηστκιά αρκούδα δεν χουρεύει.

Δυό γουμάρια μάλλουναν σι ξένην αχυρώνα.

Όλ' γιλούσαν μι τη μένα κι γώ χάνουμαν στα γέλια.

Σκλί που γαυγίζ μη του φουβάσι.

Ιδώ ψωμί δεν έχουμι, ριπανάκια γιά τν όριξ.

Αγαπάει ου Θεός τουν κλέφτ, αγαπάει κι του νοικοκύρ.

Μ΄ένα σμπάρου δυό τρυγόνια.

Παλιά μας τέχνη κόσκ'νου.

Τς νύχτας τα καμώματα τα γλέπ η νύχτα κι γιλάει.

Τι γυρεύει η αλ'πού στου παζάρ.

Του ψάρ βρουμάει απ΄του κιουφάλ.

Κόρακας κοράκου μάτ δε βγάν.

Φύλαγι τα ρούχας γιά να εχ(ει)ς τα μ'σά.

Φάτι μάτια ψάρια κι κοιλιά πιρίδρομου.

Κάθι κατεργάρτς στουν πάγκουντ.

Πήραν τα μυαλά τ αέρα.

Όχ(ι) Γιάντς Γιαννάκ'ς

Γιλάει καλύτερα όποιους γιλάει τελευταίους.

Να σι κάψου Γιάν να σ' αλείψου μέλ.

 Χρήστος Ζτάλιος