"Δημοσίευση Νέων Βίντεο"

Η κινηματογραφική συλλογή που περιέχει βίντεο σχετικά με τη ζωή και τα δρώμενα του χωριού μας, τόσο από το παρελθόν όσο και από το παρόν, εμπλουτίζεται συνεχώς χάρις τους χωριανούς μας που κάνουν ανάρτηση των βίντεο στο διαδίκτυο. Σας παρουσιάζουμε τα νέα βίντεο..

Επιμνημόσυνη Δέηση στο μνημείο πεσόντων υπό των Γερμανών(2012)

Γιορτή Κρασιού (2012)

Γιορτή Κρασιού (1999)

Γιορτή Κρασιού (2000)

Μαζεύοντας Λουν στο Αζιζ-Αγα (2000)

Ποταμός Βενέτικος 1997

Ντοκιμαντέρ 4Ε - Τρίκωμο Γρεβενών (2003)

Το καλοκαίρι του 2003, ενόψει των εορταστικών εκδηλώσεων στα πλαίσια της Γιορτής Κρασιού, ο σύλλογος μας κάλεσε τον τηλεοπτικό εκκλησιαστικό σταθμό 4Ε για να βιντεοσκοπήσουν τις εκδηλώσεις. Το κανάλι όχι μόνον ανταποκρίθηκε στο αίτημα του συλλόγου μας, αλλά προσφέρθηκε να κάνει ένα ντοκιμαντέρ-αφιέρωμα σχετικά με το Τρίκωμο, το Αζίζ-Αγά, το ενεργό τότε χορευτικό συγκρότημα του συλλόγου και φυσικά την Γιορτή Κρασιού, μέσω της εκπομπής "δρόμοι παράδοσης". Το δημιούργημα αυτό, αν και παλαιό, κατά καιρούς προβάλλεται στους δέκτες του καναλιού 4Ε. Συντελεστές σε αυτό το αφιέρωμα ήταν: ο κ. Νίκος Βαβρίτσας, ο οποίος συνδύασε όλα τα δρώμενα και τις φυσικές ομορφιές ώστε να παραχθεί ένα όμορφο και καλαίσθητο ντοκιμαντέρ. Ο αείμνηστος τότε πρόεδρος του συλλόγου μας κ. Βάιος Καναβός και φυσικά τα συνεργεία του καναλιού. Στο αφιέρωμα συμμετείχαν οι δημοτικές ορχήστρες του Κώστα Τσιοτίκα, Αλέξη Κασιάρα και το χορευτικό συγκρότημα του συλλόγου μας (παιδικό και γυναικείο).
Ο κ. Βαβρίτσας, από το αρχείο του, μας χορήγησε αντίγραφο και τον ευχαριστούμε ιδιαίτερα.
Ας παρακολουθήσουμε τα αποσπάσματα:

μέρος 1ο 

μέρος 2ο

μέρος 3ο

"Βαρελάς ή Βαϊνάς, Μνήμες από το Ζάλοβο, Ζτάλιος Χρήστος"

    O Βαρελάς ήταν ειδικός τεχνίτης που κατασκεύαζε βαρέλια·λεγόταν και βαενάς ή βαρελοποιός. H λέξη βαρέλι προέρχεται από την ιταλική λέξη barella. Το βαρέλι λέγεται και βουτσί,από το οποίο παράγεται το βυτίο. Το βαρέλι είναι μικρό. Tο βαένι είναι μεγαλύτερο, γίνονται από ξύλινα κυρτά σανίδια, τα οποία συγκρατούνται με μεταλλικά στεφάνια πλατύτερα στην μέση για την αποθήκευση κρασιού. Για τα κρασοβάρελα το πιό κατάλληλο ξύλο είναι η δρυς(βελανιδιά) και μάλιστα η λευκή που είναι πολύ ανθεκτική· για βαρέλια αποθήκευσης νερού το καλύτερο ξύλο είναι ο κέδρος. Το κομμάτι που είναι το καλύτερο για το βαένι είναι η καρδιά του ξύλου, δηλαδή (φλοιός-άσπρο-καρδιά-πυρήνας) το πιό κατάλληλο είναι η καρδιά, είναι αυτό που αντέχει και δεν σαπίζει ποτέ. Τα βαένια τα φτιάχνανε όταν άρχιζε το καλοκαίρι για να έχουν στραγγίσει τα υγρά του ξύλου, τον χειμώνα κάνανε προεργασία.

     H διαδικασία παρασκευής των βαενιών από τον Βαϊνά ήταν η εξής: Έπαιρνε τους κορμούς των δένδρων και τους έσκιζε, και στην συνέχεια έφτιαχνε τις σανίδες(δούγες) ακουλουθώντας τα νερά του ξύλου και τις άφηνε στον ήλιο και την βροχή μέχρι δύο χρόνια για να φύγουν οι πικρές τανίνες. Αφού οι δούγες ήταν κατάλληλες όσον αφορά την ξηρασία του ξύλου τις έπαιρνε και τις πελεκούσε δίνοντας τις επιθυμητές διαστάσεις, για το ύψος ανάλογα με το μήκος του βαενιού. Για το πάχος πάντα κοντά στα τρία εκατοστά και για πλάτος 15 εκατοστά. Για ένα μικρό βαένι χρειάζονται 30 δούγες,και 20 για τους δύο πάτους (φούντια),σύνολο 50.
     Μετά τις έβρεχε, άναβε φωτιά τις ζέσταινε για να μαλακώσουν και τις έδινε την απαιτούμενη κυρτότητα που χρειαζόταν για το κάθε βαένι.Ύστερα έφτιαχνε τα φούντια (πάτους) του βαενιού πάνω κάτω. Μ΄ένα μεγάλο διαβήτη ή ένα σκοινί έφτιαχνε τον κύκλο που ήταν το περίγραμμα του βαενιού. Από το μέγεθος του κύκλου συνυπολόγιζε με το ύψος, πόσες οκάδες κρασί θα χωρούσε το βαένι. Αφού είχε ετοιμάσει τις δούγες και τα φούντια, χάραζε με το σκαρπέλο ένα αυλάκι 5 εκατ. πριν το τέλους κάθε δούγας, στο σημείο δηλαδή όπου γίνεται η εφαρμογή με το φούντι, αυτό το κανάλι λέγεται γράδωση και είναι το σημείο εφαρμογής του φουντιού με την δούγα.  Εδώ έβαζε προληπτικά το Ψαθί (βούρλο) πού βγαίνει στα ποτάμια για στεγανοποίηση. Τοποθετούσε την μία δούγα δίπλα στην άλλη, βάζοντας ζυμάρι από αλεύρι με νερό για να γλιστράνε οι δούγες μεταξύ τους.

    Ύστερα τοποθετούσε το πρώτο στεφάνι που ήταν σιδερένιο και δεμένο με γερά πιρτσίνια για να μην ανοίγει. Το χτυπούσε γερά με ένα ειδικό σκεπάρνι και όταν έσφιγγαν καλά και ήταν στην θέση
τους, τοποθετούσε το δεύτερο το τρίτο, το τέταρτο κάνοντας πάντα την ίδια διαδικασία·τα στεφάνια μπορεί να ήταν 6 – 12 ανάλογα με το μέγεθος του βαενιού. Όταν φτάνανε στην κορυφή τοποθετούσαν το δεύτερο φούντι και το τελευταίο στεφάνι χτυπώντας για να δέσουν καλά οι δούγες. Μετά άνοιγε μια τρύπα με την αρίδα στο κάτω μέρος του πάτου και τοποθετούσε την κάνουλα και σε μία από τις έπάνω δούγες στην μέση του βαρελιού και απέναντι από την κάνουλα, άνοιγε άλλη μιά τρύπα μεγαλύτερη που να χωράει ένα μεγάλο χωνί για να γεμίζει το βαένι. Για τα πολύ μεγάλα βαένια ,φτιάχνανε μια μικρή πόρτα στο επάνω μέρος του κάτω πάτου, άπ΄όπου μπορούσε να μπεί κάποιος στο εσωτερικό του βαενιού για να το πλύνει(ως συνήθως κάποιο παιδί). Κατόπιν τα γεμίζανε με νερό,για να δούνε αν τρέχουν.

       Τα μεγάλα βαένια είχαν πρόβλημα μεταφοράς και τοποθέτησης στα υπόγεια και έπρεπε να είναι σε σκιερό και αεριζόμενο μέρος. Μερικοί μερακλήδες οινοπαραγωγοί που κληρονόμησαν δρύϊνα βαένια τα προσέχουν πάρα πολύ, γιατί ξέρουν ότι τα δρύϊνα κάνουν το καλύτερο κρασί και κρατάνε εκατοντάδες χρόνια.
      Όσον αφορά την συντήρηρηση των βαενών αυτά θέλουν κάθε χρόνο πλύσιμο με νερό και κάθε δεκαετία τρίψιμο εσωτερικά για να φύγει η ταρτάρα (τρυγία).
      Τα χωριά μας παλιά ήταν γεμάτα βαρελάδες. Η βιομηχανοποίηση όμως έβγαλε στην παραγωγή βαρέλια πλαστικά πολύ πιό φθηνά, αλλά σε ποιότηα δεν φτάνουν τα παλιά δρύινα. Όσο πιό μεγαλο είναι το βαρέλι τόσο πιό καλό κρασί κάνει. Στο Ζάλοβο Βαϊνάς ήταν ο Μήτρος Νούσιας (Μπρουζκόλης) ο οποίος ήταν και μαραγκός και χτίστης, ένας πραγματικά καλός τεχνίτης. Στήν δε Μηλιά Μετσόβου έχουν μέχρι και βιοτεχνίες κυρίως μικρών βαρελιών και άλλων ξύλινων κατασκευών.
                                                                                                                             
                                                                                                                                    Χρήστος Ζτάλιος

Συνεστίαση των Τρικωμιωτών της Θεσσαλονίκης

Το Σάββατο στις 16-2, έγινε Συνεστίαση των Τρικωμιωτών που διαμένουν μόνιμα στην Θεσσαλονίκη, μετά από πολλά χρόνια. Συγκεκριμένα, με πρωτοβουλίες χωριανών οργανώθηκε σε γραφική ταβέρνα της πόλης, συνάντηση των Τρικωμιωτών με σκοπό την επανασύνδεση και την ένωση των χωριανών μας της Θεσσαλονίκης. Ήταν μια καλή ευκαιρία για να συζητήσουν, να θυμηθούν τα παλιά αλλά και να τεθούν σκέψεις, ιδέες στη προσπάθεια για την ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς του χωριού μας και γενικότερα για το φιλοπρόοδο και τον πολιτισμό. Συμμετείχαν μόνον όσοι είχαν καταγωγή από γονείς Τρικωμιώτες, δηλαδή οι σύζυγοι των προσώπων δεν παρέστησαν.
Το Δ.Σ. του συλλόγου και η συγγραφική ομάδα του μπλογκ χαιρετίζουν και συγχαίρουν την όμορφη αυτή εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε. Ο σύλλογος θα είναι αρωγός στην προσπάθεια για την σύνδεση των απανταχού Τρικωμιωτών με κάθε μέσο, με στόχο την ανάδειξη του τόπου μας.
Δείτε μερικά στιγμιότυπα από την συνεστίαση:

Νέα από το χωριό μας...

Ο καιρός κυλά ήρεμα, είμαστε στην καρδιά του χειμώνα και το χωριό μας έχει δεχθεί μικρή πλήξη από την εποχή, με αραιές χιονοπτώσεις, τις λεγόμενες "πασπάλες" και όχι τα περσινά ακραία φαινόμενα. Ωστόσο ο καιρός έχει γυρίσματα και μπορεί να είναι όσο επιθετικός όσο και γλυκός.

Με την άφιξη της άνοιξης αναμένεται να ξεκινήσουν μεγαλεπήβολα έργα όπως αυτό του ΕΣΠΑ "Ανάπλαση - οικιστική αναβάθμιση του οικισμού Τρικώμου" που έχει προϋπολογισμό 280.000,000 ευρώ και προβλέπει την ανάδειξη της παραδοσιακής λιθοδομής με αμμοβολή και αρμολόγηση του Ιερού ναού Αγίου Γεωργίου Τρικώμου καθώς και το καμπαναριό  που φτάνει τα 115 έτη από τη θεμελίωση του το 1898 και περιμένει να αναπαλαιωθεί με ενέσεις μπετού και αμμοβολής ώστε να αναδειχθεί η παραδοσιακή πέτρα. Ακόμη, καλλωπισμός της παλαιάς πλατείας και πλακόστρωση-φωτισμός-παγκάκια στην νέα πλατεία είναι λίγες από τις εργασίες που είναι ενταγμένες στο πρόγραμμα. Ο εργολάβος που είναι ανάδοχος του έργου επισκέφθηκε το χωριό και ανέφερε πως το έργο θα ξεκινήσει άμεσα.

Το έργο του παλαιού σχολείου περιμένουμε πως θα χρηματοδοτηθεί στο πρώτο εξάμηνο του 2013 από το ΕΠΑΔΥΜ, εθνικό πρόγραμμα στο οποίο είναι ενταγμένο και θα ολοκληρωθεί.

Όλοι περιμένουμε την Αποκριά για να ξεσκάσουμε λιγάκι από την σκληρή καθημερινότητα...

Καλή εβδομάδα!

"Μασλάτι Νο. 9-Ο πονηρός κουρελής, του Ζτάλιου Χρήστου"

ΤΡΙΚΩΜΟ (ΖΑΛΟΒΟ) ΓΡΕΒΕΝΩΝ

Μασλάτι Νο. 9 Ο πονηρός κουρελής.

(Μνήμες από Ζάλοβο, μου το εκμυστηρεύθηκε κάποιος φίλος)

     Τα παλιά χρόνια οδοντίατροι ήταν και οι κουρείς, που αργότερα το κράτος τους έδωσε άδεια ασκήσεως οδοντιατρικού επαγγέλματος.
      Κοζάνη 1958 μεγάλη σαρακοστή: Ένας κουρελής Καζανίτης έβλεπε επίμονα τις τρείς τέσσερες κατσαρόλες ενός μαγειρίου που έντεχνα τις είχε ξεσκέπαστες ο πονηρός μάγειρας για να γαργαλίζουν τους διαβάτες.
     -Τι τηράς ρα; Του λέει ο μάγειρας.
     -Ξέρτς τι λέου Αφέντ’!! Αυτήνια τν κατσαρόλα μι τν φασουλάδα τν τρώου όλ(η)!!. Αποκρίνεται ο κουρελής.
      Τον κοίταξε με περιέργεια. Δεν του γέμιζε το μάτι, δεν έμοιαζε να μπορεί.
      -Κι αν δεν τν φας ρα;
      -Αν δεν τν φάου....,αν δεν τν φάου,να μι βγάλτς ένα δόντ’!!! Άκου δεν θα τν φάου!!!.
       Δεν το πολυσκέφθηκε ο μάγειρας, άλλωστε δεν στοίχιζαν πολύ δυό οκάδες φασόλια. Το νέο γιά το στοίχημα μαθεύτηκε γρήγορα. Μαζεύτηκε πολύς κόσμος, όλη η γειτονιά γιά να παρακουλουθήσει την εξέλιξη, ο μπακάλης, ο μανάβης ,ο φούρναρης, ο καφετζής, το γκαρσόνι,και πολλοί περαστικοί.          Ξεκίνησε να τρώει γρήγορα και με όρεξη στην αρχή. Σιγά σιγά όμως ο γρήγορος ρυθμός έπεσε,  δεν είχε φτάσει ακόμη στην μέση της κατσαρόλας και σταμάτησε.
     -Δεν μπουρώ άλλου Αφέντ’!!! Δεν μπουρώ θα μι βγούν τα φασούλια απ’ τα αυτιά. Σκότωσέ μι!!.Παράδις δεν έχου ντιπ!! Ότ’ καταλαβαίντς φκιάσι!!
     Όλοι γέλασαν με το πάθημα του μάγειρα· εκείνος από πείσμα έφερε τον κουρελή στο κουρείο, πλήρωσε το εικοσάρικο που κόστιζε η εξαγωγή. Μάταια τον παρακαλούσαν όλοι να τον λυπηθεί, να μην το κάνει. Ο κουρελής κάθησε αδιαμαρτύρητα στην πολυθρόνα, καί κάτι έδειξε ανοίγοντας διάπλατα το στόμα του στο παιδί του κουρείου που κρατούσε την λεκάνη και η εξαγωγή έγινε.            Μουγκρητά πόνου,και η λεκάνη βάφτηκε κόκκινη. Όλοι αγανάκτησαν·μετανοιωμένος ήταν και ο μάγειρας,που μπλέχτηκε σ’ αυτό το στοίχημα..
     -Δεν μι κερνάς κι μιά ρακή,να μι περάσ’ ου πόνους!!!.Είπε ο Κουρελής.

     Τον λυπήθηκε,έβγαλε μιά δραχμή την έδωσε στο γκαρσόνι λέγοντας.
    -Φέρτουν μία ρακή,να πάει να ξιπατουθεί.Είπε στενοχωρημένος.
    Καθισμένος ακόμη στην πολυθρόνα,ο κουρελήςσήκωσε το ποτηράκι καί είπε.
    -Αφέντ στν υγειά σ’!!! Κι σ’ ευχαριστώ τρείς βουλές: Μία γιά τν φασουλάδα που με στύλουσι, είχα ψουφήσ’ τσ’ πείνας, τρείς μέρις είχα να φάου!!! Μία γιά το δόντ’ που μι πουνούσι, κι δεν είχα παράδις να του βγάλου!!! Κι μία γιά τν ρακή που θα μι πάρ’ τουν πόνου!!!.
     Είδαν και έπαθαν να τον γλυτώσουν από τα χέρια του μαινόμενου μάγειρα.

Χρήστος Ζτάλιος